சில அற்புதங்கள் வாழ்க்கையில் நடக்கும்போதே எமக்கு எம்மையும் அறியாமல் எமக்குமேலேயுள்ள ஒரு சக்திபற்றிய தெளிவு வரும். அதுவரை நாம் யாரையும் நம்ப மாட்டோம். எம்மால் எதையும் சாதிக்க முடியும் என்ற குருட்டு நம்பிக்கை மாத்திரம் வந்துவிடும். நம்மை விட உலகில் ஆளே இல்லை என்ற மாதிரி எண்ணமும் வந்துவிடும். சில சமயம் எமது எண்ணம் போல் காரியங்கள் நடக்க, எம்மையறியாமலே ஆணவமும் தலைக்கணமும் வந்துவிடும்..! எம்மை யாரும் அசைக்க முடியாது. யாராலும் எம்மை வெல்ல முடியாது. நாம் தான் ராஜா என்ற நிலை மனத்தில் வலுத்துவிடும். இந்த நிலையில் இருந்து மாற எல்லோருக்கும் வாய்ப்பு வந்ததோ தெரியவில்லை. எனக்கு 30 வயதுகளிலேயே வந்தது..! அது வந்த வடிவம் ஆச்சரியமானது. நான் திருமணம் செய்து, சில வருடங்கள் பிள்ளையில்லை என, மனைவி தவிக்கும் போது தான் ஏற்பட்டது..!   அதுவரை எனக்குத் தெரியும் நான் யார் என்று..? எனது திறன் என்ன என்பதும் எனக்குத் தெரியும். ஆனால் இங்கு என்ன இருந்தும் ஒன்றும் நடக்கவில்லை..! மருத்துவ வியாபாரத்தைப் பற்றி முன்பே தெரிந்ததால் அது பற்றி நான் சிந்திக்கவே இல்லை. ஆனால் இறைவன்   ஏதோ ஒரு பாடம் படிப்பிக்கப்ப...

    நேற்று தான் கொழும்பில் இருந்து வந்து பயணக்களைப்பைப்போக்கிவிட்டு, இன்று எனது உறவுகளின் கல்யாணத்திற்குப் போனேன். மாப்பிள்ளையும், மணப்பெண்ணும் எனது உறவினர்கள் என்பதால் அங்கு வந்த அனைவரும் உறவினர்களாக இருந்தார்கள். நீண்டகாலமாகக் காணாத எமது தாய்வழி உறவுகள் பலரைச் சந்தித்தேன். நான் சிறுவயதில் இருக்கும்போதே அவர்கள் பலர் நாட்டைவிட்டே சென்றுவிட்டார்கள். அதன் பிறகு அவர்களை தொடர்பு கொள்ளவோ அல்லது சந்திக்கவோ வாய்ப்புக்கள் வரவில்லை. வழமையாக வெளிநாட்டிற்குப் போனால் அங்கு அந்தவாழ்க்கைக்கு மாற அவர்களுக்கு கால் ஆயுட்காலம் வேண்டும். அதன் பிறகு தான் அவர்களால் மற்றவர்களை நினைத்துப் பார்க்க முடியும். அப்படிப்பட்ட சூழல் தற்போது எனது குடும்பத்திற்குள்ளும் வந்துள்ளது..! பலரை புதிதாகச் சந்தித்துள்ளேன். இனி அவர்களுடனான உறவை தொடர வேண்டும். உள்நாட்டு யுத்தம் செய்த   வேலை, உறவுகள் எல்லாம் சிதறின..! கொரோனா வந்தததன் பின்னர்   ஏற்பட்ட மாற்றங்கள், எல்லோருக்கும் தமது சொந்த ஊரின் முக்கியத்துவம் புரிந்துள்ளது..! உறவுகளின் அருமை தெரிகின்றது..! நண்பர்களின் உதவி நெகிழ்விக்கின்றது..! இறைவன் ஊரிலே...

  கடந்த பல வாரங்களாக ஒவ்வொரு முறையும்   திருகோணமலைக்கு காரில் போய் வந்தாலும், கடந்த இருவாரங்கள் உறவுகளின் நிகழ்வுகளுக்காக யாழிலேயே நின்றதாலும் இருவாரங்கள் மட்டும் பயணங்கள் செய்யமல் திருகோணமலையில் நின்று எனது தேங்கிய வேலைகளை செய்து முடிக்க நினைத்தேன். ஆனால், ஒரு நாளில் அந்த வேலைகள் முடிந்துவிட்டன..!   மேலும் சில வேலைகள் வர தாமதமாகியதால் காலை மாலை இரு வேளைகளிலும் உடற்பயிற்சியில் ஈடுபட்டேன். காலையில் எல்லாப் பயிற்சிகளும் செய்யும் போது மாலையில் நடைப்பயிற்சியை மட்டும் மேற்கொண்டேன். ஆரம்பத்தில் தனியாக நடைப்பயிற்சி மேற்கொண்டாலும், பின்னர் எனது ஒன்றைவிட்ட தங்கையைக் கூட்டிக்கொண்டு நடைப்பயிற்சி செய்தேன். அவளுக்கும் தற்போதைய நிலைமையில் நடைப்பயிற்சி தேவையாக இருந்தது. சில சமயம் அதனை முடித்துக்கொண்டு, அவள் தரும் இரவு உணவையும் உண்டுவிட்டே தங்கியிருக்கும் அறைக்கு வருவேன். இந்தக்காலப்பகுதியில் எனது மாணவர்கள், நண்பர்கள் எனப்பலர், மீளத்தொடர்பு கொண்டு, மனதிற்கு நிறைவைத் தந்தார்கள்..! அந்தவகையில் நான் சேனையூரில் படிப்பித்த காலத்தில் சிறுமியாக இருந்த போது, குடும்பக்கஷ்டம் காரணமாக, அந்த வயதில...

  திருகோணமலைக்கு வந்து ஒரு மாதம் முடிய முதலே தொடர்ந்து 10 நாட்களுக்கு மேல் யாழ்ப்பாணத்தில் நிற்கவேண்டிய சூழல் வந்திருந்தது..! 19ம் திகதி மாலை 4.00 மணிக்கு எனது மச்சாளின் மகனுடன் திருகோணமலையில் இருந்து வெளிக்கிட்டு, யாழ்வந்து எனது வீட்டை அடைய இரவு 8.30மணியைத் தாண்டிவிட்டது. அன்று மருமகனை எனது வீட்டில் தங்கவைத்தேன். அவர் திருகோணமலையில் இருந்து வெளியே வந்து தங்குவது குறைவு என்றார்..! இருந்தாலும் அவரைப் பார்ப்பது எனது கடமை. அன்றைய பொழுது விரைவாகக் கழிய அடுத்த நாள் மச்சானின் மகளின் பொன்னுருக்கும், அதனைத் தொடர்ந்து கன்னிக்கால் நடுகையும் இருந்தது. மனைவி மற்றும் மச்சாளின் மகனுடன் சென்று அனைத்துக்கடமைகளையும் நிறைவேற்றினோம். பல தடவைகள் அங்கு நான் கார் சாரதியாகவே நடந்துகொண்டேன். வீடு திரும்பும்போது, மச்சாளின் மகனும் அங்கேயே நிற்கப் பிரியப்பட, நானும் அவரை அங்கேயே விட்டுவிட்டு வந்தேன். அடுத்த இருநாட்கள் வீட்டுவேலைகளுடன் கழிந்தது..! 24ம் திகதி திருமணம் நடந்தது. அன்றும் பல வேலைகள் எனக்கு காத்து இருந்தன. அதிகாலையே போய், அனைத்துக்கடமைகளையும் முடித்து வெளியே வர இரவு 8.00 மணி தாண்டிவிட்டது. ...