திருகோணமலையில் இருந்து யாழ்ப்பாணத்திற்கு மதியம் போகத்திட்டமிட, காலையில் தலைமையக ஒன்லைன் கூட்டம் மதியம் இருப்பதாகச் செய்தி, வர திட்டம் இவ்வாறு மாற்றப்பட்டது..! “ஒன்லைன் கூட்டம் முடித்த பின்னர் போகலமென்று..! ” வழமையைவிட   இந்தக்கூட்டம் 30 நிமிடங்களில் முடிந்துவிட்டது..! உடனே மதிய உணவை எடுத்துவிட்டு, கடந்த வாரம்   போல இந்தவாரமும் சில ரொட்டிகளுக்கு ஓடர் கொடுத்துவிட்டு, சில அலுவலகக் கடமைகளைச் செய்துமுடித்த பின்னர் 2.30 மணி பஸ்ஸைப்பிடிக்க பஸ் தரிப்பிடத்திற்கு சென்றேன். போகும் போது ஓடர்கொடுத்த ரொட்டிகளையும் பெற்றுக்கொண்டேன். பஸ் 3.00 மணிக்கு கிட்டவாக வந்தது. கூட்டம் அதிகமாக இருந்தது. நின்று போக முடிவுசெய்து கொஞ்ச நேரம் நிற்க, மொரெவாவ பகுதியில் ஒருவர் இறங்க, சீற் கிடைத்தது..! இறைவனுக்கு நன்றி சொல்லியபடி பயணத்தைத் தொடர்ந்தேன். இறுதியாக வீடுவந்து சேர இரவு 8.00 மணியாகிவிட்டது.   மனைவி பிள்ளைகளைச் சந்தித்துக்கதைத்துவிட்டு, பின்னர் குளித்து, இரவு உணவை முடித்து படுக்கைக்குப் போக இரவு 12.30 தாண்டிவிட்டது. திருகோணமலையில் இரவு 10.00 மணிக்கு முதலே படுத்துவிடுவேன். அதேபோல் காலை ஏறக...

2024 பிறந்த பிறகு ஒரு படம் பார்க்க நேரம் ஒதுக்க முடியாமல் சூழல் அமைந்துவிட்டது..! இருந்தாலும் இந்த முறை இணையத்தில் இருந்து நேரடியாக ஒரு திரைப்படத்தை பதிவிறக்கம் செய்து இரண்டு நாட்களாகப் பார்த்து முடித்தேன். அந்தப்படம் தான் சபாநாயகன்..! பார்க்கும் போது படம் போரடிக்காமல் சென்றது. இருந்தாலும் படத்தில் புதுமைகள் தென்படவில்லை. நாயகனுடன் மூன்றுக்கு மேற்பட்ட நாயகிகள் வந்து படத்தின் கதையை குழப்பியது போன்ற ஒரு நிலை வந்துவிட்டது..! கடைசியில் வந்த சில காட்சிகளைத் திரும்பத் திரும்பத் பார்த்தால் ஒழிய கதையைப் புரிவது கடினம்.    ஒருவன், பாடசாலையில் பார்த்த முதல் காதலை எப்படி நிஜமாக்குகின்றார் என்ற ஒருவரிக் கதையைக் கூற மூன்று நாயகிகள் பல நாயகர்கள் என அங்கும் இங்கும் பயணித்து, கடைசியில்   ஹீரோவுடன் ஹீரோயின் சேருவதாக கதையை முடித்து, வழமையான பார்வையாளர்களை நோகடிக்காமல் கதை முற்றுகின்றது. இந்தநிலையில், கதையின் இடையில் ஒரு பொலிஸ் அதிகாரியின்   காதல் உடைக்கப்பட்டு, ஆத்மார்த்தமான காதலியைத்தேடி (Soulmate) அவர் அலையவிடப்பட்டுள்ளார்..! சந்தர்ப்பத்தால் உருவான காதலை, இன்னொரு தொகுதி மனிதர்களால...

  முருக்கங்காய் என்பது எனது பிடித்தமான மரக்கறிகளில் ஒன்று. அதனால், நான் வீட்டில் முருங்கை மரங்களை நட்டுத் தேவையான முருங்கக்காய்களை ஆய்வது வழமை..! அவை விற்பனைக்கு இல்லை..! எனக்கும் உறவுகளுக்கும், அயலவர்களுக்கும் கொடுப்பதற்காக..! தற்போது திருமலையில் நிற்பதால் அதனைச் சரியாகப் பார்க்க முடியவில்லை. இடையிடையே வரும்போது மயிர்கொட்டிகள் படர்ந்து இருக்கும். என்னால் இயன்றவரை எரித்து அழித்துவிட்டுச் செல்வேன். இருந்தாலும் அடுத்தமுறை வரும்போதும் அவை தொடர்ந்து பெருகுவதைப் பார்க்கக் கஷ்டமாக இருக்கும். மனைவிக்கும், மூத்த மகளுக்கும் அழிக்கும் முறையினைக் காட்டிக்கொடுத்தேன். எரித்துக்கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அழிப்பதாகச் சொன்னார்கள். ஆனால் நான் வரும்போது ஆங்காங்கே இருப்பதை அவதானித்தேன். ஏன் கவனமாக அழிக்கவில்லை என்று கேட்டதற்கு தங்களால் இயன்றளவு அழிப்பதாகச் சொன்னார்கள். ஆனால் அவர்களால் முற்றாக அழிக்க முடியவில்லை. நானும் இடையிடையே வந்து அழிப்பதால் பயன்னில்லை. போனமுறை வரும்போது கொஞ்சம் கொப்புக்களை முறித்துவிட்டேன். இந்தமுறை வரும்போது அடிமரம் நன்றாக எரிக்கப்பட்டு, மரத்தில்   இலைகளே இல்லை..! மகளிடம் கேட்டேன்...

  நீண்ட காலமாக வாங்கிய கார் கடந்த சில வாரங்கள் நன்றாக ஓடி 20000 Km தூரத்தை எட்டுகின்ற நேரம், அடிக்கடி நித்திரை வடிவத்திலும்,   அதிவேகம் காரணமாகவும் தற்காலிகமாகக் காரில் திருமலை போவதை நிறுத்தியுள்ளேன்.   10ம் திகதி ஞாயிறு மாலை 4.15 மணி பஸ்ஸைப் பிடிக்க மோட்டார் சைக்கிளில் யாழ் சென்று வண்டியை ஒரு தரிப்பிடத்தில் வாடகைக்கு நிறுத்தி, தலைக்கவசத்தையும் கொடுத்துவிட்டு, அவர்கள் தந்த பற்றுச்சீட்டைப் பெற்றுக்கொண்டு, விறு விறுவென அரச பஸ் தரிப்பிடத்திற்குச் சென்று 4.15 மணிக்கு வெளிக்கிடும் பஸ்ஸில் ஏறி ஒரு சீட்டில் அமர்ந்தேன். அப்பாடா ஒரு சீட் கிடைத்துவிட்டது..!   என மகிழ்ச்சியில் இருந்தாலும் எனக்கு முன்னால் இருந்த ஒருவர் எழும்பிப் பின்சென்றார்..! அந்த இடத்தில் ஒரு இளம் பெண் வந்து உட்கார்ந்தார். அதன் பிறகு கொன்டக்டர் வந்து, இந்த பஸ்ஸில் பல சீட்டுக்கள் ஒன்லைனில் புக்பண்ணியுள்ளார்கள்..! நீங்கள் உட்காரும் சீற் புக் பண்ணியதா என்பதைத் தெரிந்துகொண்டு இருங்கள். இல்லையென்றால் உரியவர் வந்ததும்கொடுக்கவேண்டியிருக்கும் என்றார். அவரிடம் கேட்டேன் என்னுடைய சீற்றைக்காட்டி   ”புக் பண்ணியதா.....

  நான் யாழ்ப்பாணம் போய், யாழ் உயர் தொழில்நுட்பவியல் நிறுவனத்தில் சிரேஷ்ட விரிவுரையாளராகப் பணிபுரியும் போது அளவான தொடர்புகளையே எல்லோரிடமும் பேணி வந்தேன்..! அது என்னை அங்கு பணிப்பாளர் தரம் 2 மற்றும் தரம் 1வரை கூட்டிவந்தது. நான் எதிர்பாராமலும் இறைவனின் கிருபையாலும் வந்த தகுதி, அவனையே சார்ந்தது. எமது கடமை  எம்மால் இயன்றவரை பணிசெய்வது. அவ்வளவு தான். அந்த வகையில் அப்துல் கலாம் சொன்ன மாதிரி எனது நேரத்தில் எனக்கான கடமையை என்னால் இயன்றவரை செய்த காரணத்தால், என்னால் நிம்மதியாக அங்கிருந்து வெளியேற முடிந்தது. அதேபோல் அவர்களுக்கும் ஒரு மாற்றம் கிடைத்துள்ளது. வாழ்வில் மாற்றமே நிலையானது..! அதற்கு யாரும் விதிவிலக்காக முடியாது. அது தான் உண்மை. இந்தச் சூழலில் எனக்கு நடந்த பிரியாவிடையில் எனது நண்பர்  (ஸ்ரீசேதுபரன்)மற்றும் எனது ஊழியர். அதுமாத்திரமன்றி நானும் சில காலம் அவரது ஊழியராகவும் இருக்க சூழல் அமைந்துள்ளது..!  அவரது கவிதை என்னை ஒரு வித  மனநிலைக்கு கூட்டிச் சென்றது. அது என்னை மகிழ்வித்ததுடன் ஒரு கவிஞரையும் இனங்காட்டியுள்ளது..! அவரது திறமைகள் பற்றியும் அறிந்துள்ளேன். நாடகங்க...

  காலங்கள் ஏதோவோர் விதத்தில் சுற்றிச் சுழன்று வந்து, வாழ்க்கையில் கண்டவர்ளை மீண்டும் காணக்கூடிய வாய்ப்பை வழங்கி, அவர்களை நண்பர்களாகவும், மறக்க முடியாத மனிதர்களாகவும் மாற்றி எம்மை மகிழ்விக்கின்றது..! பிரபஞ்ச சக்திக்கு என்றும், நாம் நன்றியுடையவர்களாக இருக்க வேண்டும். அதுவே இயற்கை..! அதுவே இறைவன்..! திருகோணமலை வந்து ஒன்றரை மாதங்கள் தாண்டிவிட்டது. இன்னும் எல்லா உறவுகளையும், நட்புக்களையும் சந்திக்க முடியவில்லை. அந்த அளவிற்கு நபர்களை நண்பர்களாக வாழ்க்கைப் பயணத்தில் மாற்றியுள்ளேன். கடுமையான போராட்டக்காலத்தில் உயர்தரம் படித்து, எதிர்காலக் கனவுக்கான போராட்டத்தில் தோற்று, கப்பலேறி கரையேற முயலும் பயணத்தில், கூட வந்து, இறுதியில் பெரும் நட்பாகவும், உறவாகவும் மாறி, பின்னர், நான் இலங்கை வந்தும்,   தொடர்புகள் அறுந்து, பல போராட்டங்கள் ஊடாக ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு பாதையில் முன்னேறி, பல வருடங்களின் பிறகு, தகவல் தொழில்நுட்ப வளர்ச்சி எம்மை மீண்டும், இணைத்து உறவுப்பாலத்தைப் புதுப்பித்தது..! காலம், திருகோணமலைக்கான இடமாற்றத்தினூடாக மேலும் எம்மை நெருக்கமாக்கி, இன்று தான் , எம்மைச் சந்திக்க வைத்தது....

    சில விடயங்கள் எம்மை அறியாமலே எப்படி நடக்கின்றன என ஆச்சரியத்தையும், சில வேளைகளில் குடும்பங்களில் பிரச்சனைகளையும் ஏற்படுத்துகின்றன..! சிலருக்கு அவை வேடிக்கையாகவும் தோன்றலாம். பொதுவாகச் சொல்வார்கள் ”தலையிடியும் காய்ச்சலும் தனக்கு தனக்கு வந்தால் தான் தெரியும்.” அதேபோல் சில விடயங்கள் எனது இந்த விடுமுறைக்காலத்தில் வந்து, ஒரு வித ஆச்சரியத்தை ஏற்படுத்துகின்றது. போனவாரம் மனைவி சொன்னார் ” கொக்கத்தடியால் கொஞ்சத்தேங்காய்களை பிடுங்கும் படி..   தான் முயன்றதாகவும் தன்னால் முடியவில்லை என்றும் என்னால் முயலச்சொன்னார்..!” ஏற்கனவே கொக்கத்தடி சத்தாம் இல்லாமல் உடைந்திருந்தது. நான் புதிதாக ஒரு நீட்டு மெல்லிய தடியை வெட்டித்தயார்படுத்தி, அதில் கொக்கச்சத்தாத்தை வைத்துக்கட்டி, ஒரு வாழைப்பொத்தியை ஆய்ந்துவிட்டு வைத்தேன். அடுத்தநாள் தேங்காய் ஆயலாம் என்று..! அதேபோல் அடுத்த நாள் மனைவி சொன்ன அத்தனை வேலைகளையும் முடித்து, மனைவிக்கு காட்டினேன்.   அவரும் திருப்திப்பட்டுக்கொண்டார். ஒரு வாரம் சென்றது..! இந்தவாரம் அதேபோல் விடுமுறைவர சில வேலைகள் வந்தன. அவற்றைச் செய்துகொண்டு, வாழைப்பொத்தி ஆய்வோம்...